Set 1: अनाथालयास भेट निबंध मराठी – Visit to Orphanage Essay in Marathi
माझी रंजू आत्या जीवनज्योती नामक अनाथालयात हल्लीच काम करायला जाऊ लागली आहे. तिच्याकडून त्या आश्रमाबद्दल माहिती जशीजशी आम्हाला समजू लागली तसतसे आम्हा सर्वांना वाटू लागले की आपण त्या आश्रमात एकदा जायला हवे. तेव्हा मग आत्या मला म्हणाली की तुझ्या वाढदिवसाला आपण तिथे जाऊ.नेहमी तू तुझ्या मित्र मैत्रिणींना वाढदिवसाला घरी बोलावतेस. त्यांना तू बोलावच. पण त्याशिवाय आमच्या अनाथाश्रमात येऊनही तुझा वाढदिवस तूसाजरा कर.
मग त्या मुलांना काय भेट द्यावी ह्या विषयी आम्ही खूप विचारविनिमय केला. तेव्हा आत्या म्हणाली की त्या मुलांसाठी तू चांगल्या चित्रपटांच्या सीडी दे, त्या आम्ही त्यांना मोकळ्या वेळात दाखवू.
मग वाढदिवसानंतर जो रविवार आला त्या दिवशी मी, माझी आई आणि बाबा जीवन ज्योती अनाथालयात गेलो. सोबत आम्ही चार्ली चॅप्लीन आणि टॉम ऍण्ड जेरीच्या सीडी नेल्या होत्याच पण त्याशिवाय त्या मुलांना देण्यासाठी आम्ही चॉकलेट आणि वह्यापेन्सिली नेल्या होत्या.
तिथे गेल्यावर मला अगदी वेगळाच अनुभव आला. ज्यांचे आईवडील ह्या जगात नाहीत किंवा काही कारणामुळे त्यांना सांभाळायला तयार नाहीत अशा मुलांना अनाथाश्रमात राहायला यावे लागते. त्यातील काही बाळे तर एवढी छोटी होती की रांगेत पाळण्यात झोपवलेल्या त्या बाळांना बघून मला खूप रडूच आले. वाटले की आईवडिलांच्या प्रेमाची छत्रछाया असलेली आम्ही मुले किती नशीबवान आहोत. मला एवढेसे जरी लागले तरी माझ्या आईचा जीव कासावीस होतो. मी रडू लागले की घरातले सगळेजण धावत येतात.मग ह्या मुलांचे लाड कोण करीत असेल?
थोड्या मोठ्या मुलांची राहाण्याची, जेवणाखाणाची जागा वेगळी होती.त्यांच्यासाठी खेळाचे मैदान होते, सिनेमा आणि टीव्ही दाखवण्याचे थिएटर होते. त्यांच्यासाठी सगळे काही होते. फक्त आईबाबा नव्हते. आत्या मला म्हणाली की ज्या जोडप्यांना मुलं नसतात अशी जोडपी ह्यातीलच काही मुलांना दत्तक घेतात आणि त्यांना आपल्या मुलांप्रमाणे वाढवतात. मुले घेऊ इच्छिणा-या पालकांची आम्ही सगळीचौकशी करतो आणि मगच मुलांना दत्तक देतो.
ते ऐकून मला जरा बरे वाटले. ह्या अनाथालयातील सर्व मुलांना त्यांचे हक्काचे घर लौकरच मिळो, अशी पार्थना करूनच मी तिथून बाहेर पडले. ह्यापुढे दर वर्षी वाढदिवसाला मी तिथेच जाणार.
Set 2: अनाथालयास भेट निबंध मराठी – Visit to Orphanage Essay in Marathi
जगात सर्वच लहान मुले काही सुदैवी नसतात. ज्यांना आपल्या मातापित्याचे छत्र आणि त्यांचे प्रेम लाभते अशी मुले खरोखरच भाग्यवान म्हटली पाहिजेत. परंतु बरेचदा आपण आपल्या आईबाबांवर लहान सहान कारणांनी रागावतो तेव्हा असा विचार केला पाहिजे की ते आहेत म्हणून आपण आहोत, नाही तर आपले काय झाले असते. हा विचार माझ्या मनात अशा कारणाने आला की हल्लीच मी माझ्या आईबाबांसोबत अनाथालयाला भेट द्यायला गेलो होतो.
माझ्या आईची मैत्रीण माधुरीमावशी एका अनाथालयात काम करते. तिच्याकडून त्या आश्रमाबद्दल माहिती आम्हाला समजली आणि वाटू लागले की आपण त्या आश्रमात एकदा जायला हवे. तेव्हा मग आई मला म्हणाली की तुझ्या वाढदिवसाला आपण तिथे जाऊ. नेहमी तू तुझ्या मित्र मैत्रिणींना वाढदिवसाला घरी बोलावतोस. म्हणजे त्यांना तू बोलावच. पण त्याशिवाय आपण त्या अनाथाश्रमात जाऊनही तुझा वाढदिवस साजरा करू मग त्या मुलांना काय भेट द्यावी ह्या विषयी आम्ही खूप विचारविनिमय केला. तेव्हा मावशी म्हणाली की त्या मुलांसाठी तू चांगल्या चित्रपटांच्या सीडी दे, त्या आम्ही त्यांना मोकळ्या वेळात दाखवू.
मग वाढदिवसानंतर जो रविवार आला त्या दिवशी मी, माझी आई आणि बाबा त्या अनाथालयात गेलो. सोबत आम्ही जंगल बुक आणि लॉरेल हार्डीच्या सीडी नेल्या होत्याच. शिवाय त्या मुलांना देण्यासाठी चॉकलेट आणि पेने पण नेली होती.
तिथे गेल्यावर मला अगदी वेगळाच अनुभव आला. ज्यांचे आईवडील ह्या जगात नाहीत किंवा काही कारणामुळे त्यांना सांभाळायला तयार नाहीत अशा मुलांना अनाथाश्रमात राहायला यावे लागते. त्यातील काही बाळे तर एवढी छोटी होती की पाळण्यात झोपवलेल्या बाळांना बघून मला खूप रडूच आले. मला एवढेसे जरी लागले तरी माझ्या आईचा जीव कासावीस होतो. माझ्या डोळ्यात पाणी आले तर घरातले सगळेजण धावत येतात. मग ह्या मुलांचे लाड कोण करीत असेल?
थोड्याशा मोठ्या मुलांची राहाण्याची, जेवणाखाणाची जागा वेगळी होती. शिवाय खेळाचे मैदान होते, सिनेमा आणि टीव्ही दाखवण्याचे थिएटर होते. त्यांच्यासाठी सगळे काही होते. फक्त आईबाबा नव्हते. मावशी मला म्हणाली की ज्या जोडप्यांना मुलं नसतात अशी जोडपी ह्यातीलच काही मुलांना दत्तक घेतात आणि त्यांना आपल्या मुलांप्रमाणे वाढवतात. मुले घेऊ इच्छिणा-या पालकांची आम्ही सगळी चौकशी करतो आणि मगच मुलांना दत्तक देतो.
ते ऐकून मला जरा बरे वाटले. ह्या अनाथालयातील सर्व मुलांना त्यांचे हक्काचे घर लौकरच मिळो, अशी पार्थना करूनच मी तिथून बाहेर पडलो. ह्यापुढे दर वर्षी वाढदिवसाला मी तिथेच जाणार. तसेच माझ्या इतर मित्रमैत्रिणींनाही त्याबद्दल माहिती सांगणार हे मात्र नक्की.
पुढे वाचा: